Vivian Engels, praktijkondersteuner PoZoB, kijkt uit naar wat het programma Persoonsgerichte Zorg te bieden heeft. “Het is belangrijk om de patiënt die voor je zit te zien. Dat is waar het voor mij om gaat.”

Vivian vervolgt: “Natuurlijk zijn de protocollen er niet voor niks, maar regels zijn er ook om vanaf te wijken als dat nodig is. Geen enkel mens is hetzelfde. Je moet kijken naar wat iemand nodig heeft. Dat betekent dat je vaak volgens de regels werkt en soms via een omweg daar uit komt. Soms blijken de richtlijnen gewoon niet te passen of te werken. Laten we aan de hand van het programma Persoonsgerichte Zorg met elkaar in gesprek gaan hoe we daar goed mee om gaan.”

De POH’er benadrukt: “Uiteraard heb ik bij ingewikkelde cases goed overleg met de huisarts. Ik leg de situatie dan goed uit, beargumenteer mijn advies en documenteer altijd goed wat ik doe. Ik houd rekening met de wettelijke uitgangspunten, kijkt wat medisch verantwoord is en ik moet er voor mezelf achter kunnen staan. Als ik bijvoorbeeld een diabeet op consult heb met forse hogere waarden en de patiënt wil geen insuline spuiten, dan verwijs ik deze persoon door naar de huisarts. Daarover bestaat geen twijfel. Tegelijkertijd zie ik ook hele andere voorbeelden, waarbij je je echt niet zo strak hoeft te houden aan de protocollen.”
“Ik vind het lastig en soms vervelend dat PoZoB zo blijft sturen op de Kwaliteitsspiegel. De cijfers zeggen niks over de kwaliteit van zorg die ik lever. Ik ben benieuwd wat het programma Persoonsgerichte Zorg daarin ons te bieden heeft. Ik merk dat mensen steeds mondiger worden, steeds meer weten door wat ze vinden op het internet en dit ook bespreken met hun familie en vrienden. Je kunt meer bij de patiënt neerleggen. Als zorgverlener kun je dan met je kennis en ervaring echt naar de patiënt kijken en samenwerken. Ook het netwerk, met het gezin, familie en vrienden neem ik daar graag bij mee. Wel vind ik het belangrijk dat we dan de Kwaliteitsspiegel loslaten. Met elkaar bepalen hoe we hier een goede draai aan geven om toch de vinger aan de pols te houden. Patiënten zijn meer dan vinkjes.”

Vivian ziet met Persoonsgerichte Zorg ook een kans om de zorg voor patiënten verder te verbeteren. “We overleggen regelmatig met patiënten als het gaat om hoe we de praktijk georganiseerd hebben. Hoe we het nog beter kunnen doen. We delen ook onze ervaringen met andere praktijken. Het is belangrijk dat mensen weten -dat als er iets is- hoe ze ons kunnen bereiken. Ook ten aanzien van de zorgstraten kunnen we altijd stappen blijven zetten. Wat als we de patiënten meer vertrouwen geven? Dan denk ik dat er nog veel meer kan. Wat hebben patiënten nodig? Wat kunnen wij doen en hoe zien ze het zelf? Hoe kan ik als Praktijkondersteuner helpen? Er kan veel meer als we het samen doen. Tegelijkertijd zie ik ook dat het voor sommige mensen lastig is om zelfstandig te zijn. Ze hebben weinig of geen inzicht in hun ziekte of zijn niet bij machte om de zorg voor zichzelf in te vullen. Daar moeten we oog en oor voor blijven houden.”